100% Scout

Zaterdag

Vandaag moesten we om 9:00 uur op de blokhut zijn voor de kampopening. Ben Ketelaar vertelde ons dat hij zijn das en dasring die hij van Robert Baden-Powel, de oprichter van scouting, gekregen had, was verloren tijdens een wandeltocht. Hij was via Wierden naar Rijssen gewandeld, en was onderweg eerst zijn dasring en later ook zijn das kwijtgeraakt. Gelukkig hoorde hij dat de welpen naar Wierden op kamp gingen. Hij heeft ons gevraagd te zoeken naar zijn dasring.

Met de auto zijn we hierna naar Wierden vertrokken, naar ons kampterrein. Daar aangekomen hebben we eerst de slaapplekken neergelegd en wat gegeten. Toen zijn we naar het Lagerveld gegaan om te zwemmen. Hier waren de kabouters ook. Toen we allemaal bij elkaar zaten voor een ijsje, kwam er een man naar ons toe. Hij had een brief gekregen van een man in een net pak. Deze man had gevraagd de brief aan ons te geven. In de brief stond dat een rijke zakenman, meneer Simon Kaud, de das en dasring van Ben had gevonden. Hij wilde ze eigenlijk verkopen, maar wil ons ook de kans geven de das en dasring terug te verdienen. Dan moeten wij laten zien dat we echt 100% scout zijn. Hiervoor krijgen we opdrachten. Met deze opdrachten kunnen we SKAUTIES verdienen. Als we 100 SKAUTIES hebben verdiend, krijgen we de dasring terug. De kabouters kunnen de das terugverdienen. Voor de avond kregen we alleen de opdracht op tijd naar bed te gaan. Wel met de melding dat een echte scout zijn leiding netjes tot 8:00 laat slapen en dan wekt met een lekker kopje koffie of thee. Ook kregen we een logboek om onze avonturen in te schrijven. Deze moeten we 's avonds in de schuur leggen, zodat Simon onze verhalen kan lezen en er SKAUTIES voor kan geven. Na het avondeten hebben we nog even gevoetbald en toen zijn we naar bed gegaan.

Zondag

Een weddenschap is een weddendschap en als je die verliest, moet je je belofte nakomen. Dus werd Robert verrast met een ontbijtje op bed. Voor de rest van de welpen was er een echt zondags ontbijt met croissants, broodjes en een gekookt eitje. In de brief die we bij het logboek vonden, stond dat we onze kamp-t-shirts moesten maken. Hier moest een echt scoutingelement op staan, namelijk de das. Dus zijn we snel aan het kleuren gegaan. En de t-shirts zijn heel mooi geworden! En natuurlijk kregen we hier weer SKAUTIES voor.

's Middags kregen we een nieuwe brief. We moesten bewijzen dat we sportief zijn en in een team konden werken. Op het Lagerveld zijn we toen allemaal spelletjes gaan doen.De welpen werden in twee teams opgedeeld (team 6 en team 28) en streden tegen elkaar om de punten. Een estafette, waterballonnen doorgeven en hardlopen gaven een 2-1 voorsprong voor team 28. In de finale konden nog drie punten verdiend worden. Beide teams maakten dus nog kans op de winst. De welpen moesten met een boot naar het eiland varen, om het eiland heen en weer terug. Wie dat het snelste kon, zou er vandoor gaan met de winst. Een bloedstollende strijd ontbrandde. Met een nipte voorsprong won team 28 ook deze strijd en streek alle punten op. Een zakje chips was de beloning. Terug bij de blokhut vonden we een nieuwe brief, met SKAUTIES voor plezier en teamspel. Simon wenste ons veel succes met de finale van het WK.

's Avonds hadden we een grote tv geregeld, banken neergezet en ontvangst geregeld. Alle welpen, en bijna alle leiding, keken vol spanning toe naar de verrichtingen van het Nederlands elftal. Na 90 minuten was het nog steeds 0-0. Dus werd het verlengen. De welpen mochten de wedstrijd afkijken als de leiding tot minstens half tien mocht slapen. Uiteraard gingen de welpen hiermee akkoord. Helaas kregen 'we' in de laatste tien minuten een rode kaart en een doelpunt tegen... Spanje ging er met de beker vandoor... De deceptie was groot, tranen stroomden en de welpen lagen nog nooit zo snel in bed.

 Maandag

Na heerlijk te hebben uitgeslapen tot half 10, werd de leiding gewekt met de melding dat het logboek weg was! De avond ervoor hadden we het logboek in de schuur gelegd, maar daar lag nu alleen nog maar een brief. Hierin stond dat wij ons verder moesten bewijzen. Simon had het logboek weggehaald en ons een coördinaat gegeven met de opdracht bij elkaar te blijven en te zorgen dat we niet nat werden.

Het coördinaat was op ongeveer 800 meter van de blokhut, dus deze opdracht leek een eitje te zijn. We volgenden de GPS van Hathi naar het Lagerveld. Het pijltje wees hier naar de overkant, dus die kant gingen we op. Alleen, toen we daar aankwamen, wees het pijltje wéér naar de overkant! We moesten dus terug. We bleken om de plek heen te lopen. Het pijltje wees naar het midden van de vijver, naar het eiland! We moesten dus terug naar de blokhut en iets bedenken waardoor we droog op het eiland konden komen met alle welpen. Intussen was de lucht bijna zwart van de regenwolken. Om droog te blijven, moesten we rennen naar de blokhut!

In de blokhut hebben we gekeken naar het onweer, gegeten en een plan bedacht om op het eiland te komen. Het werd een vlot. Gelukkig was alles aanwezig om er één te bouwen, dus we gingen aan de slag. 

Toen het vlot na ongeveer een uur klaar was, hebben we dit naar het Lagerveld gesleept en in het water gelaten. Met alle welpen, Hathi Baloe en ikzelf, zijn we naar het eiland gevaren. Daar vonden we een fles met een brief, maar geen logboek. De fles hebben we mee naar de kant genomen, waar iedereen mocht proberen de brief er uit te krijgen. Uiteindelijk lukte het Jelle. In de brief stond een nieuw coördinaat. Snel braken we het vlot af, brachten we de spullen terug en zijn we naar het nieuwe coördinaat gegaan. Hier lang het logboek en een grote stapel SKAUTIES! 

Toen we terug waren op de blokhut, waren er voor iedereen pannekoeken.

's Avonds, toen alle welpen moe in bed lagen, kwam Robert naar ons toe. Ze hadden 's ochtends in de schuur nog een tweede brief gevonden, die ze ons niet mochten laten lezen. Hierin stond dat Simon Kaud die avond een zakje met veel avontuurSKAUTIES op het grasveld achter de blokhut zou leggen. de welpen moesten hier komen zonder dat de leiding ze zou zien. Ze moesten dus wachten tot wij naar bed waren. Maar de welpen durfden niet meer en kwamen bij ons met de brief. Na overleg hebben we met ze afgesproken dat wij zouden doen alsof we van niets wisten, maar wel achter de schuur zouden blijven staan als de welpen het veld op gingen om de SKAUTIES op te halen. Zo zou Simon van niets weten, maar haalden we wel de extra SKAUTIES!

Dinsdag

Vanmorgen vonden we een nieuwe brief. We gingen naar Wierden voor een ruilspel! Dus werden er lunchpakketjes gesmeerd, deed iedereen zijn kamp t-shirt aan en gingen we op de fiets naar Wierden. Hier werden de welpen in twee groepjes ingedeeld. Elk groepje kreeg een appel en een ei. De bedoeling was dat ze dit zouden ruilen voor iets met meer waarde. Dat wat ze dan kregen, moest ook weer geruild worden en zo zouden beide groepjes met iets aankomen met zoveel mogelijk waarde. 

Uiteindelijk kwamen de welpen terug met veel ballonnen, oranje sokken, een oranje en een blauwe boxershort en nog veel meer. Met volle tassen zijn we teruggegaan naar de blokhut. 

Daar aangekomen was er een verassing. Ben kwam kijken hoe het de jongens verging! En Ben had negerzoenen meegenomen voor iedereen. Ben was heel trots op ons dat we zo goed onze best deden en al zoveel SKAUTIES hadden verzameld.

Nadat Ben weg was gegaan, trokken we onze zwembroeken aan en zijn we nog even naar het Lagerveld gegaan voor wat verkoeling.

Terug op de blokhut had Raksha een heerlijke maaltijd bereid samen met Baloe om te vieren dat het al weer de laatste avond was. En tijdens het eten kwam de volgende gast langs. Simon Kaud kwam kijken hoe goed wij onze best hadden gedaan en om ons de laatste SKAUTIES te geven. Nu hadden we er precies 100 verzameld, waardoor we 100% Scout zijn en dus de gouden dasring hadden terugverdiend. En om te laten zijn dat we echt 100% Scout zijn, kregen we van Simon ook een insigne met gouden letters en een gouden randje!

's Avonds hebben we een feestje gevierd en de spullen van het ruilspel verdeeld. Hierna was het al weer tijd om de laatste nacht in te gaan...

Woensdag

's Morgens vroeg hebben we snel alle spullen opgeruimd en ingepakt, behalve onze zwembroek. Omdat we met de auto teruggingen, en niet op de fiets, was er nog even tijd voor een laatste duik in het Lagerveld. Om twee uur waren de vaders er met de aanhanger om onze spullen op te halen en naar huis te gaan.

Op de blokhut aangekomen, waren ook de kabouters er. Samen hebben we eerst een spel gedaan, waarna we in de kampvuurkuil zijn gaan zitten. Hier was Ben ook. Eerst gaven de kabouters ben zijn gouden das terug. Hier was hij al heel blij mee. Daarna kreeg hij van de welpen ook nog eens zijn gouden dasring terug. En toen was alles weer helemaal compleet!

Wist u dat...

Welpen heel goed een geheim kunnen bewaren?

De leiding echt niets wist van de geheime brief?

De leiding toch stiekum wel een vermoeden had?

Dit kwam doordat de welpen ongeveer 30 keer hebben gevraagd hoe laat wij naar bed zouden gaan?

Robert ook na drie zomerkampen nog steeds niet heeft geleerd om zijn kont te blijven zitten bij het eten?

Robert liever op zijn knieën op een stoel zit?

Daan zijn grote broer in alles nadoet?

Dit zelfs te zien is bij het eten?

Je aan beide broers kan zien wat ze gegeten hebben door alleen maar naar hun gezicht te kijken?

De leiding heel trots is op alle welpen?

Dit is omdat ze allemaal heel goed hun best hebben gedaan dit kamp?