Zoals het tijdens een winterhike hoort, was het weer niet om over naar huis te schrijven, tenzij je een langdurige druilerige regen als verfrissend wil ervaren. De tocht liep voor de meesten vrij voorspoedig. Helaas was de zender voor de peilers een tijdje uit de lucht, maar dit probleem werd adequaat opgelost.
De groepen die niet met peilzender of GPS liepen, kwamen gedurende de tocht posten tegen. Helaas werd post 1 niet gevonden omdat er een verwarring was over waar de strippenkaart begon. En begin je die niet op het juiste punt, dan kom je beslist niet op het goede punt uit.
GSM en een auto’s maakten een einde aan dit probleem en weldra zat iedereen weer op de juiste route.
Post 2 was een welkome verassing. Hier was wat te eten en drinken klaar gemaakt en na deze versnaperingen kon iedereen de tocht richting eindpunt afmaken.
Het eindpunt was in Apeldoorn. Hier was een blokhut, waar bijna iedereen in paste, echter boden 2 extra tenten uitkomst, om alles wat comfortabeler te maken. Enkele Rowans waren bereid om in deze tenten te vertoeven. Kon ook gemakkelijk, daar het buiten ’s nachts maar 2 graden vroor. Dat er ook twee mafkezen onder een zijltje wilden slapen, was niet strikt noodzakelijk (maar wel leuk)
Voor het avondeten hadden we stoottroepen (de familie Rijke) over laten komen uit Hengelo. Ze hadden in een mum van tijd voor iedereen een flinke portie boerenkool gemaakt, waar gretig gebruik van werd gemaakt.
Uiteraard was er na het eten weer een gezellig kampvuurtje waarbij wat gegeten en gedronken kon worden.
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt, kon iedereen zijn weg weer vervolgen. Iedereen kreeg weer verse kaarten en een flauw zonnetje maakte alles wat aangenamer.
Wederom hadden de verkenners, gidsen en een deel van de rowans wat problemen, maar aangezien ze al ver genoeg gelopen hadden, en het tijd werd om naar huis te gaan, reed de karavaan van auto’s hun richting op. Eenmaal thuis aangekomen stond er soep en broodjes knakworst op ons te wachten.
Het was weer een zeer geslaagd weekend!