Lief Logboek,
Vanavond hadden we een klein After-kamp-dipje. Van een aantal ouders hadden we gehoord dat hun welp nog wel erg moe was van het kamp. Het was heel gezellig geweest, maar uit bed komen was 's ochtends nog wel een probleempje. Dus hebben we een rustig programma gehad vanavond.
Zoals altijd begonnen we ook nu weer met openen. Na het openen hebben we eerst gecontroleerd of de hutten, die we zondag hadden gebouwd, nog stonden. De hut van Baloe had de zware weersomstandigheden van de afgelopen week niet overleefd en was bezweken onder zware rukwinden en heftige regenval (?). De hut van Hathi was er wel beter van af gekomen, maar kwam ook niet geheel ongehavend uit de strijd. Al leek het hier meer of een aantal nare mannen de hut wel een handje hadden geholpen met kapot gaan. De derde hut waar we kwamen, was de hut van mijn eigen groep. Deze leek het beste de omstandigheden te hebben overleefd. De hut stond nog en zelfs ons vloerkleed was nog droog. Onze hut was dus ook nog waterdicht gebleken!
Na een korte omzwerving door het bos, over boomstammen en over een sloot waar de meesten alleen met hulp van Hathi overheen konden, kwamen we weer bij de blokhut. Daar gingen we door naar de helling onder de brug. Hier mochten de welpen proberen om boven te komen en de buizen onder de brug aan te tikken. Voor een aantal welpen was dit een makkie, ze liepen zo naar boven. Voor anderen bleek het een moeilijke opgave, zij werden door de leiding een handje geholpen. Nog weer andere welpen dachten slim te zijn en namen een makkelijkere route via de zijkant. Maar dat was niet de bedoeling. Valsspelen mag, maar dan mag de leiding het niet zien. Deze welpen werden dan ook genadeloos weer naar beneden gestuurd voor een hernieuwde poging. Uiteindelijk is het iedereen wel gelukt om boven te komen. En dan komt natuurlijk het leukste, het weer van de helling af naar beneden glijden! Eigenlijk is de helling dan gewoon een grote glijbaan.
Toen iedereen weer veilig en wel op de grond stond, zijn we naar binnen gegaan voor een welverdiend glas ranja. Maar voor we aan d ranja mochten, moesten we eerst even touwtje springen met het touw dat de verkenners hadden achtergelaten in de grote zaal. De welpen leken wel een stel kabouters, zo goed ging het!
Na de ranja was er nog even tijd voor een potje fopbal. Helaas was het hierna al weer tijd om te gaan sluiten en naar huis te gaan.
Lief Logboek, voor een na-het-kamp-opkomst zijn we eigenlijk toch wel actief geweest. Volgende week gaan we weer wat leuks doen en ik weet zeker dat alle welpen het lekker gaan vinden!
Bagheera