Lief Logboek,
Je bent er weer! Afgelopen donderdag hebben we je eindelijk teruggekregen na je weken kwijt te zijn geweest. Remen had jou al die tijd thuis liggen. Gelukkig heeft hij er aan gedacht je weer mee te nemen.
Deze opkomst had de leiding een nieuw spel bedacht. Maar eerst moest er geopend worden. En dat duurde láng! Om de één of andere reden wilden de welpen maar niet stil gaan zitten. Uiteindelijk heeft de leiding er maar een stoel bij gepakt omdat ze geen zin meer hadden om te blijven staan wachten. En toen het er eindelijk op leek dat we konden gaan beginnen, na tien minuten, ging het nog een keer mis en konden we weer opnieuw beginnen. Uiteindelijk heeft het twintig minuten geduurd voordat we hadden geopend en konden beginnen.
Zoals gezegd, de leiding had een nieuw spel bedacht. Maar eerst gingen we met z'n allen het hele bos doorlopen. Op deze manier kon iedereen het bos leren kennen. We hadden een felle lamp zodat we alles konden zien en we dus zeker wisten dat we de weg niet kwijt zouden raken. Eigenlijk is het bos heel makkelijk. Als je de weg niet meer weet, loop je gewoon rechtdoor. Dan kom je of bij een weg, of bij het water. Als je de weg volgt, of het water tot aan de weg, kom je vanzelf weer bij de blokhut. Dat heeft de leiding vanavond even laten zien. En eng is het ook niet, je kan genoeg zien, ook in het donker. Maar voor een aantal welpen was e coördinatie wel wat lastig, want waar is die blokhut ook alweer?
Nadat we het hele bos waren doorgelopen, ging de leiding hun nieuwe spel uitleggen. De welpen werden opgedeeld in twee teams van zeven. Per team ging er één leiding mee. Het team van Hathi liep terug naar waar we de eerste keer het bos in zijn gegaan. Raksha liep intussen het bos in met de lamp. En het andere team bleef bij de lantaarnpaal staan. Op het fluitsignaal van Hathi begonnen beide teams in tegenovergestelde richting door het bos te lopen. Het ene team van de slagboom naar de lantaarnpaal en het andere team in tegenovergestelde richting. De moeilijkheid was nu dat we geen lamp meer hadden, dus niet veel zagen. Raksha liep intussen in het bos en moest proberen ons af te schijnen. We moesten dus zo stil mogelijk door het bos lopen. En dat is nog best moeilijk in het donker.
Uiteindelijk zijn beide team maar één keer afgeschenen door Raksha en waren ze ongeveer gelijktijdig bij hun eindpunt aangekomen. Terug bij de blokhut was er nog een traktatie van Bram, want die was jarig geweest. Daarna was het al weer tijd om te sluiten en naar huis te gaan.
Lief Logboek, het was een leuke opkomst. Je ligt nu bij Gerben thuis. Laten we hopen dat hij je volgende week niet vergeet.
Bagheera