19 en 20 februari 2008 was het weer zover. De jaarlijkse winterhike stond weer op het programma.
De verkenners, gidsen, rowans en sherpa's stonden te popelen om, onder zeer mooie omstandigheden een fantastische tocht te lopen. De weersomstandigheden zaten mee, niet echt winters op de kou na (tegen vriespunt), maar een strak blauwe lucht.
De hike, uitgezet door de verkennerleiding, liep in de omgeveing van Dalfsen. in een colonne van een 10-tal auto's reden we van de blokhut naar Vilsteren het startpunt. De hike lipe door een moi gebied en had onderweg enkele moeilijke opdrachten.
Lees het gehele verslag, geschreven door Marijke, hieronder verder.
Beste gidsen en ander leden,
We moesten ’s ochtends om 8:45 uur op de blokhut zijn. En ik (Marijke Mulder) was op tijd. Voor iedereen, dat is vreemd. Het was erg koud. We moesten eerst een tijdje wachten. Toen i9edereen er was gingen we met de auto op weg naar het startpunt van de hike, in de omgeving van Vilsteren.
Wij, de gidsen, mochten als eerst vertrekken. We liepen in één groep. Ergens in het begin van de tocht werden we al in gehaald door de verkenners, dit omdat er een paar gidsen naar de wc moesten. Maar na een eindje lopen kwamen toch op post 1. Daar moesten we skilopen en dat ging best goed.
Toen gingen we verder met een nieuwe route. We hebben even een kleine pauze gehouden en hierna liepen we toch verder. We moesten terug omdat Marsha haar handschoenen had vergeten, die hebben we niet weer kunnen vinden. We zijn maar doorgelopen. Toen kwamen we bij een bult en daar hebben we weer even pauze gehouden. Hier haalde de sherpa’s ons in.
Na even lopen kwamen we post 2. Hier moesten we op trappers met wieltjes naar de overkant zien te komen. Dat ging minder goed dan het skilopen op post 1. Vanaf post 2 gingen we verder met strippenkaart. Hier ging het even mis, we wisten niet meer waar we waren en hoe we moesten beginnen. Wat Marsha zei klonk logischer dan wat ik dacht, dus gingen we op haar manier. Blijkbaar niet goed,want we kwamen er niet uit. Gelukkig kwamen we Lobke en Diane tegen en die zeiden waar we heen moesten. En zo na wat tijd verlies en omzwervingen kwamen we bij post 3. Daar moesten we weer een spelletje doen. Mirthe had hier de snelste tijd.
Toen liepen we verder en kwamen Patrick en Sabine tegen. Zij vertelden waar de blokhut was. Eindelijk kwamen we bij de blokhut, moe maar heel blij dat we het gehaald hadden.
Het eten was al klaar. Jeroen en de overige kookploeg hadden hun best gedaan om een overheerlijk stampot boerenkool klaar te maken, met rookworst en dat is gelukt. Alles is opgegeten. Naar het eten was het opruimen en de slaapspullen klaar leggen. We hebben nog enkele lama spelletjes gedaan en toen moesten we gaan slapen. We sliepen heerlijk, hmm, hmm.
De volgende dag gingen we naar een goede nachtrust weer op weg. Post 1 was bij het station van Dalfsen. Daar moesten we een puzzel oplossen. Die was heel lastig, maar uiteindelijk zijn we er toch “zelf” uitgekomen. We liepen weer verder.
Na een korte pauze te hebben ingelast kwamen we Milos en Diane tegen. Van hen moesten we, als ze langs kwamen, onze duim opsteken en vrolijk lachen. Dat hebben we dan mar vrolijk gedaan. Op post 2 moesten we vragen beantwoorden en een sudoku maken. De vraag hebben we beantwoord, maar de sudoku kregen we niet helemaal af. Niets aan te doen, dan maar verder lopen. We werden ingehaald door een paar rowans, maar dat vonden we niet zo erg. Nu konden wij wel even pauze houden.
Toen we op de plek van post 3 kwamen, zaten daar de sherpa’s. marleen zei tegen ons dat post 3 was verschoven naar een ander punt. Wij weer in de benen naar opzoek naar post 3, die konden we gemakkelijk vinden. Hier moesten we raden wat er op het plaatjes stond, dit hadden we fout. Het was een giraffe die langs het raam liep.
Vanaf post 3 was het nog een klein stukje naar het eindpunt. Daar stapten we weer in de auto’s en reden naar Hengelo. Op de blokhut kregen we nog wat te eten.
Voor het eerst werd de Ariens-Ingrid-wissel-hike-troffee uitgereikt. Deze ging naar de verkenners. Wij zijn tweede geworden.
Volgend jaar doen we beter ons best en dan worden we eerste. Het was een heel gezellig weekend.
Groetjes Marijke